Dit scholeksterjong, al even groot als zijn ouders, lijkt rustig af te wachten
tot pa/ma met die lange snavel een worm of emelt opduikt: om hem te voeren.
Kindlief doet nog weinig pogingen om zelf te leren zo naar pieren te peuren …
Dit bedelende eksterjong heeft minder geluk: de ouder vloog weg.
Amper volledig in de veren gaat hij aarzelend zelf op zoek naar voer:
waar en hoe krijg je beestjes en wormpjes te pakken? Goede, en genoeg?
Maar kijk: futenjongen blijven hun ouders nog lang overal achtervolgen
met hun kreten die niet anders dan “honger honger!!” kunnen betekenen.
Is zelf visjes leren vangen toch nog een hele kunst?
Hannie Achterstraat 