Hannie Achterstraat

Beukenlanen, een romantische plek voor verliefdheidsverklaringen:
die dunne, gladde beukenbast is al generaties in trek voor
inscripties van liefde, om eeuwig (een boomleven lang..) zichtbaar te blijven.

Kijk hoe de boom letters elk jaar breder trekt door zijn diktegroei: hoe breed
de verticale lijnen van de 8 uit “1988” en daaronder de L, na 35 jaar, maar
de liggende lijnen niet hoger: lengtegroei is alleen aan top en uiteinden takken.
Zo blijven de liefdesverklaringen op oog-/schrijfhoogte, steeds meer breeduit.

Zo’n beuk moet die wonden wel goed kunnen helen en ‘forever’ (ver)dragen…

Terwijl onder bomen de kiemplantjes nog worstelen om uit hun kiemblaadjes 
hun eerste ‘echte’ blaadjes te groeien, zijn de eerstejaars esdoorntjes
in het (lichtere) gras al wel zover. Maar niet zonder kleerscheuren: 
een grasmaaier halveerde kiemblaadjes, en slakjes azen alweer op jong blad.

2e jaars (boven) en 3e/4e jaars (hieronder) lieten hun knoppen al vroeg
uitlopen, voor een goede groeispurt voordat de hoge bomen vol in blad staan.
Zo schouder aan schouder moet je wel recht omhoog groeien voor je licht …

Herfstbeeld met zo’n 60 opgeschoten puber-esdoorns (minstens 5e jaars) 
zij aan zij: als esdoorns zo talrijk kiemen en elkaar zo weinig wegconcurreren
ver-esdoornt dit gemengde bos wel snel!

Klik hier om het kiemen van esdoornzaden nog een keer te zien

Allang staan de bosanemonen volop in bloei: vroeg in het nog kale bos
lopen eerst hun bladeren en dan de bloemen uit uit hun wortelstokken, die
jaar na jaar tot een steeds breder netwerk door de bosbodem zijn gegroeid,
tot hele ‘eilanden’ van massaal tegelijk bloeiende bosanemonen.

Ieder bloempje gretig gericht op de zon om met hun verblindende witheid
bestuivers te lokken naar hun stuifmeel, voer voor rouwvliegje en kevertje:
hopelijk bestuiven ze dan ook een paar van al die stampertjes.
Zonder zon sluit de bloem zich ‘slapend’ veilig om meeldraden en stampertjes.

Hoe ouder hoe meer vraat aan al die malse bloemblaadjes: de prijs
voor het (door andere beestjes..?) bestuiven van je stampers.
Dan breekt de tijd aan om, in het nu donkerder bos, langzamer maar zeker
vruchtjes te rijpen, en vooral: de wortelstokken nog breder uit te groeien en
te vullen met opstart-voedsel en nieuwe knoppen voor volgend voorjaar! 

Nee, al deze stadse iepen staan nog niet in blad: ze zien (geel)groen
van alle bosjes vruchtjes die uit al hun bloei-bolletjes zijn gegroeid.

Op de uitgroeiende vruchtjes staan nog de 2 rode stampertjes en 
groene ‘vleugels’ groeien uit aan het kamertje met het zaadbeginsel:
met bladgroen om, nog zonder ‘echte’ bladeren, het zaadje te voeden.

Maar zulke bossen vruchtjes met tak en al op de grond: knoei-/knipwerk van
parkieten, balancerend op jacht naar de nog (lang) niet rijpe zaden

Klik hier om het bloeien van iepen terug te zien en
klik hier voor meer knipwerk van halsbandparkieten: van kastanjeknoppen