Hannie Achterstraat

Als de nieuwe blaadjes uitlopen staan jonge bladluizen meteen klaar om
aan de onderkant hun zuigsnuit in de nog zachte bladnerven te steken,
om bastsap vol suikers en bouwstoffen op te zuigen: zoveel, dat het teveel
uit hun 2 ‘uitlaat’pijpjes overloopt en als honingdauw neerdruppelt.

Bomen op moeilijke (stadse..) groeiplekken met veel luis bieden zo ongewild
een feestmaal: gemakkelijker dan nectar uit diepe bloemen moeten peuren. 
Kijk hoe (zweef)vliegen de honingdauwdruppeltjes opzuigen van hazelaarblad,
terwijl hommel en bij die oplikken met hun lange tong, van eikenblad en riet.

Klik hier voor mieren die honingdauw direct van bladluizen ‘melken’

Vroegbloeiers laten hun vrouwelijke bloemen/katjes ook vroeg rijpen:
als de meeldraadkatjes allang zijn gevallen krullen hun vruchtjes sierlijk open
om de zaadjes vrij te laten: ieder aan hun pluisje, vederlicht op de wind,
zie ze zweven, op goed geluk, om in goede aarde te vallen?

Op water drijven katjes en zaad+pluis tegen een oever aan, of het water zakt
in de moerassige grond weg: goede kiemplekken voor wilgen!
En op land kan de regen een handje helpen om
uit die massale overdaad aan zaadjes wat nieuwe wilgjes te laten kiemen.

Klik hier voor het bloeien (mannetjes en vrouwtjes) van wilgen

Overal weer zand op stoepen: mieren graven hun nest groter voor nieuw broed,
onder stevige stadse stenen, die de zonnewarmte/-energie goed opvangen.
Uitgegraven zand spreiden ze bovenop uit als zandtapijtjes, 
maar er kunnen ook bergjes of torentjes van gebouwd worden. 

Nesten onder stevige zandkorsten graven ze leeg via barsten, of stengels die
gangetjes hebben geduwd: in hun zanddump de diepere grondkleur, en humus.

Uitgegraven zandkorreltjes worden in handzamer klontjes geplakt
en in een niet aflatende stroom naar buiten gesjouwd. En kijk:
wie brengt wat waar, is er regie/instructies, of zoekt ieder zelf een beste plek?
Maar het resultaat ziet er steeds ordelijk, ‘doordacht’ en degelijk uit!