Met lijf en ellenlange poten strak tegen riet of stengel gedrukt
zit een strekspin stokstijf stil: bij gevaar, maar vooral doodstil voor een prooi,
met zo’n lange poot altijd voeling houden aan een webdraad,
altijd alert op de trillingen van een prooi.
Van onderen zie je de stevige kaken om een prooi in de tang(en) te nemen
en er zijn spijsverteringssappen in te spuiten (en hem later leeg te ‘drinken’)
Op zo’n verdord afgevreten blad valt zo’n roerloos langgestrekte strekspin
nauwelijks op, met die bijpassende camouflagekleuren..
Hannie Achterstraat 