In deze wittige vlekken ‘mijnen’/graven rupsjes van het Eikenvlekmotje door
tussen opper- en onderhuid al het zachte sappige bladmoes weg te eten:
steeds verder, zodat er een blaasmijn ontstaat als veilig ‘huisje’. Daarin
spinnen ze een zijden schijfje: om zich in te verstoppen, en later te verpoppen.
De rups van de beukenvouwmot maakt er een stevig tunneltje (vouwmijn) van
door met spinsel de bodem strak te trekken. Zijn dak houdt hij nog lang groen
door nep-plantenhormoon, dat het blad extra lang jong (en eetbaar!) houdt…
Klik hier voor (de blaasmijnen van) kastanjemineermotjes
Hannie Achterstraat 