Nee, op dit kale dode hout zoekt ze geen prooi (insecten voor haar larven)
en nog lang geen zoetigheid (pas als haar larven volwassen zijn: augustus).
Je hoort haar bijna knagen: met haar kaken schraapt ze het hout los.
Hout kauwen ze tot papier-maché waarmee ze hun wespennest uitbouwen:
reepje voor reepje plakken ze aan de broedcellen in de raten, en aan
de rokken er rond omheen, tot een grote kleurig gestreepte papieren(!) bol.
Deze Franse veldwesp aast op hetzelfde kale hout als bouwmateriaal,
zij plakken hun raat aan een (papieren) steel op een beschutte plek.
Vers geknaagd hout: van de jaarringen alleen het lichte zachtere lentehout,
niet het compacte donkere zomerhout (dikkere wanden van de houtvaten).
De bovenste is een gewone wesp (limonadewesp).
Een Franse veldwesp zoekt nooit onze zoetigheid en valt dus niet op.
Hannie Achterstraat 